Pierzga pszczela - co to jest?

Co jest niezbędne pszczołom do rozwoju? Pierzga pszczela! To bardzo odżywczy, naturalny pokarm. Jest bogatym źródłem witamin, białka, aminokwasów, substancji lipidowych, mikroelementów i kwasu mlekowego.

Pierzga pszczela to chyba najbardziej wartościowy z produktów pszczelich.

Czytaj dalej, by dowiedzieć się, czym jest pierzga pszczela i jak powstaje. Zapraszam do lektury!

Pierzga pszczela to brązowe, lekko lepkie, małe grudki: mieszanka pyłku i nektaru lub miodu. Są dość twarde.

Stanowi ona główny pokarm pszczół i ich larw. To ich jedyne białkowe pożywienie. Jest niezastąpionym źródłem substancji odżywczych, w tym witamin i substancji mineralnych. Jest niezbędna do rozwoju rodziny pszczelej.

Jest uznawana za najbardziej wartościowy produkt ula.

Ten czysto naturalny pokarm powstaje w procesie fermentacji pyłku pszczelego. Można powiedzieć, że to pszczela kiszonka. Pszczoły “kiszą” pyłek pszczeli, dodając do niego swoją ślinę, która zawiera bakterie probiotyczne i drożdże. W ten sposób powstaje pokarm, który jest nie tylko pożywny, ale i łatwo przyswajalny.

Pszczoły potrafią robić naprawdę niesamowite rzeczy. Sposób, w jaki wytwarzają pierzgę, jest tego przykładem.

Najpierw, pszczoły zbieraczki przynoszą do ula pyłek kwiatowy (na zdjęciu poniżej widać pszczołę, która zbiera pyłek wiosną w naszym ogrodzie) i umieszczają go w komórkach plastra. W jednej komórce może być nawet kilkanaście ładunków pyłku, często pochodzącego z różnych roślin i zebranego przez różne pszczoły. Ładnie to wygląda: czasami w komórkach plastra widocznych jest wiele różnokolorowych warstw pyłku.

Następnie dzieje się magia: pszczoły pracujące w ulu mieszają pyłek z miodem oraz - uwaga! - swoją śliną i wydzieliną gruczołów szczękowych. Zawarte są w nich enzymy (lizozym) oraz kwas 10-oksy-2-decenowy, dzięki czemu pyłek jest zabezpieczony przed rozwojem drobnoustrojów i kiełkowaniem. Komórka plastra zostaje zamknięta wieczkiem woskowym. Zaczyna się proces fermentacji mlekowej, dzięki której pierzga staje się pokarmem znacznie bardziej wartościowym, niż sam pyłek.

Pierzga stanowi zapasy zimowe pszczół. Ważne, by pszczelarz, pozyskując ją z ula, był szczególnie ostrożny. Tylko niewielką ilość można podebrać bez szkody dla pszczół.

Nasza pierzga została zebrana z troską o pszczoły. Doświadczony pszczelarz wie, kiedy zapasy w ulu są na tyle obfite, że można uszczknać kilka plastrów, robiąc miejsce na przyszłe zbiory. To właśnie z tych plastrów jest nasza pierzga.

W skład pierzgi wchodzą:

• Węglowodany (cukry) 35%
• Tłuszcze 1-6%
• Prowitamina A 20-875 mg/kg
• Witaminy z grupy B 1,8-4 mg/kg
• Witamina E 7 g/kg
• Witamina C 0,6-2 g/kg
• Białko i aminokwasy, w tym: kwas asparaginowy, kwas glutaminowy, seryna, leucyna, lizyna, tryptofan, cytrulina, glutamina, asparagina, ornityna, cysteina, cystyna. Pierzga zawiera 60,9% wolnych aminokwasów niezwiązanych z białkiem. Tak duża ilość wolnych aminokwasów nie występuje w żadnym produkcie pszczelim.
• Substancje lipidowe, w tym dwa niezbędne, nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT): kwas linolowy i alfa-linolenowy. Duża zawartość.
• Kwas mlekowy, który powstaje w komórkach plastra w trakcie beztlenowej fermentacji węglowodanów, prowadzonej przez pałeczki Lactobacillus acidophilus. Jest to jedyny produkt pszczeli o tak wysokiej zawartości kwasu mlekowego.
• Mikroelementy. Pierzga jest bogata w żelazo (1,81-13,18 mg/100g). Ma stosunkowo dużą zawartość takich elementów, jak cynk (5,28 mg/100g), mangan (5,33 mg/100g), miedź (0,56-0,67 mg/100g) i nikiel (0,16 mg/100g).

Inne substancje

W pierzdze występują również inne substancje chemiczne, niż te opisane powyżej. Przemiana pyłku kwiatowego w pierzgę pod wpływem fermentacji beztlenowej, jaką wywołują pałeczki Lactobacillus acidophilus, nie dotyczy substancji o dużej trwałości, które występują w pyłku kwiatowym. Dotyczy to związków fenolowych, takich jak flawonoidy, leukoantocyjanidyny, katechiny i kwasy fenolowe, związki triterpenowe, kwasy nukleinowe, enzymy, fosfolipidy, fitosterole oraz większość witamin rozpuszczalnych w wodzie i tłuszczach.

Pierzga znana jest ze swojego działania leczniczego. To pokarm, który warto włączyć do swojej codziennej diety, ponieważ wzmacnia i odżywia organizm. Warto stosować ją przy obniżonej odporności, w czasie osłabienia, zwiększonego wysiłku fizycznego lub umysłowego oraz w okresie rekonwalescencji. Źródła naukowe wykazują, że działa bakteriobójczo, stymuluje odporność oraz odżywia organizm.

Czytaj więcej: Na co pomaga pierzga pszczela? Właściwości (kliknij tutaj)

Najczęstszym sposobem stosowania pierzgi pszczelej jest picie jej rano na czczo. Zalecamy wieczorem wymieszać np. łyżkę pierzgi w szklance wody. Do takiego napoju można dodać miód, by był smaczniejszy i dawał jeszcze więcej energii.

Jest ona produktem pszczelim, który można stosować codziennie. Według zaleceń, w ramach profilaktyki, dorosłym zaleca się spożywać ok. 10-20 g dziennie, a dzieciom (od 3 roku życia) od kilku granulek do 10 g dziennie (w zależności od wieku). Taka kuracja powinna trwać kilka tygodni.

Spróbuj dodać ją do owsianki, koktajlu owocowego lub lemoniady. Niektórzy polecają nam posypywać nią kanapki i sałatki. Możesz też żuć ją jak cukierki.

Osobom uczulonym na produkty pszczele i diabetykom zaleca się uważać i skonsultować się z lekarzem przed spożyciem.

Czytaj więcej: Jak jeść i pić pierzgę? Stosowanie pierzgi pszczelej.

Pierzgę należy przechowywać szczelnie zamkniętą w suchym i ciemnym miejscu (np. w spiżarni). Nie trzeba przechowywać jej w lodówce.

Pierzga pszczela jest pełna cennych składników odżywczych, słynie ze swoich właściwości prozdrowotnych i zdolności regenerowania organizmu. Ma wysoką wartość odżywczą, bogate właściwości zdrowotne i zawiera niezbędne składniki mineralne.