
Jak jeść i pić pierzgę? Stosowanie pierzgi pszczelej.
Czas czytania 3 min
Czas czytania 3 min
Pierzga pszczela to pokarm, który można stosować w dowolny sposób. Jest łatwo przyswajalna i gotowa do spożycia. Możesz ją zjeść bez szczególnego przygotowania.
Już po tygodniu suplementacji pierzgi, można zauważyć efekty jej przyjmowania. To pokarm, który mogą jeść wszyscy, zarówno dzieci i młodzież, jak i osoby w sile wieku i seniorzy. Jedynie osoby uczulone na produkty pszczele nie mogą jej używać. Alergikom sugerujemy zacząć od małych dawek i uważnie obserwować reakcję organizmu.
Nie ma jedynego słusznego sposobu spożywania pierzgi, ale jest parę sprawdzonych, dobrych metod, jak ją jeść i pić. W tym wpisie znajdziesz praktyczne wskazówki, jak stosować pierzgę.
Pierzga ma wyraźny, żywiczny, kwaśny i lekko słodki smak.
Jak jeść pierzgę? Warto eksperymentować! Spróbuj dodać ją do porannej owsianki, dodać ją do jogurtu albo zmielić w młynku i takim "proszkiem" posypać kanapki lub sałatkę. Najprostszy sposób na jedzenie pierzgi to... żucie jej jak cukierki :)
Warto trochę dłużej potrzymać pierzgę w jamie ustnej, ponieważ już tam zaczyna się trawienie. Dzięki temu przyswoisz więcej składników pierzgi.
Picie pierzgi pszczelej codziennie to dobry zwyczaj. Oto, jak najlepiej to robić:
Wygodnym rozwiązaniem jest rozpuszczenie łyżki naszego miodu z pierzgą w szklance wody (lub mleka). Taki napój możesz wypić od razu, ponieważ pierzga w miodzie już wcześniej "uwolniła" pełnię swoich właściwości.
Pierzgi nie da się przedawkować - to naturalne pożywienie, a nie wyrób medyczny. Profilaktycznie dorosłym zaleca się spożywać ok. 10-20 g dziennie, a dzieciom (od 3 roku życia) od kilku granulek do 10 g dziennie (w zależności od wieku). Taka kuracja powinna trwać kilka tygodni.
Istnieją zalecane dawki pierzgi, których lecznicze działanie zostało udowodnione klinicznie przy następujących dolegliwościach:
Choroby wątroby: Zwykła dawka wynosi 10-20 g dziennie spożywane na raz albo rozdzielone na dwie części, zawsze 35-40 minut po posiłku, aby nie wystąpiły dolegliwości żołądkowe. W przypadku cięższej choroby (zapalenie wątroby typu A, B, C oraz marskość) należy podnieść dawkę do 30 g dziennie, jednak podzieloną na trzy równe części zażywane zawsze 30-45 minut po posiłku.
Nadciśnienie tętnicze II i III stopnia: Dawka 30 g dziennie (po 15 g rano i wieczorem), przyjmowana przez miesiąc.
Niedokrwistość z niedoboru żelaza: Dzieci: od ⅓ do ½ łyżeczki do herbaty pierzgi zmieszanej 1:1 z miodem, zależnie od wieku. Dorośli: 1 łyżeczka do herbaty pierzgi. Podawać 3 razy dziennie, przed posiłkami, przez okres 1 miesiąca.
Lubię pić lemoniadę, która ma w swoim składzie pierzgę. To dla mnie najsmaczniejszy sposób spożywania pierzgi.
Składniki:
Sposób przygotowania:
Wymieszać 1 l wody, łyżkę pierzgi, łyżkę miodu, sok z cytryny i listki mięty. Można dodać owoce i warzywa pokrojone na kawałki (np. jabłka, ogórki, cytrusy). Chwilę odczekać, by lemoniada nabrała pełni smaku.
Powyższy wpis ma charakter informacyjny i nie stanowi porady medycznej. Właściwości lecznicze zostały podane na podstawie dostępnej literatury. Bibliografia:
prof. Friedrich Hainbuch, Lecznicza moc pszczół. Najskuteczniejsze terapie od A do Z, Wydawnictwo Vital, Białystok 2021,
Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia, Pierzga. Najcenniejszy produkt pszczeli, Humana Divinis, Toruń 2010,
Liviu Alexandru Marghitas, Albinele si produselle lor (Pszczoły i ich produkty), wyd. 2. popr, Editura Ceres, Bukareszt 2008.