Miód wrzosowy - właściwości zdrowotne. Na co jest miód wrzosowy?
Miód wrzosowy zawiera związki flawonoidowe, czyli substancje pochodzenia roślinnego, które regulują wiele procesów w organizmie człowieka (m.in. rutyna, kwercytyna, kemferol, apigenina). To miód o dużej zawartości związków mineralnych (zawiera m.in. łatwo przyswajalne związki żelaza oraz potas, fosfor, magnez, mangan, wapń, sód, miedź, krzem, chrom i cynk).
Jest zasobny w witaminy: A, C, PP, D i K, a także - w dużych ilościach - witaminy z grupy B. W miodzie wrzosowym występuje mało białka, które za to jest bardzo wartościowe i dobrze zbilansowane: zawiera wszystkie aminokwasy, które są potrzebne naszemu organizmowi. W największych ilościach występują: prolina, fenyloalanina, asparagina, glutamina, histydyna i tryptofan, niezwykle ważny dla prawidłowego funkcjonowania mózgu.
Wiele osób spożywa wrzosowy miod przy chorobach układu moczowego i układu pokarmowego.
Ze względu na działanie moczopędne, bakteriobójcze i przeciwzapalne, zaleca się go w chorobach nerek, dróg moczowych i gruczołu krokowego. Korzystnie działa w dolegliwościach związanych z wydalaniem moczu oraz w łagodnych postaciach kamicy nerkowej.
Poleca się go w schorzeniach przewodu pokarmowego, takich jak stany zapalne żołądka i jelit. Poprawia trawienie i wchłanianie składników pokarmowych oraz regeneruje florę bakteryjną.
Jego działanie przeciwzapalne wykorzystuje się również w leczeniu błony śluzowej jamy ustnej i gardła.
Stymuluje układ immunologiczny, wzmacniając i stabilizując organizm.
Wykazuje działanie przeciwutleniające, które pozwala na usuwanie wolnych rodników z organizmu.
Charakteryzuje się niskim indeksem glikemicznym, co sprawia, że można stosować go w cukrzycy typu II.
Jest również przydatny w leczeniu m.in. trądziku.
Miody wrzosowe mają bogaty skład. Zawierają witaminy, związki flawonoidowe, wartościowe białko i aminokwasy oraz związki mineralne, w tym łatwo przyswajalne żelazo.
Powyższy wpis ma charakter informacyjny i nie stanowi porady medycznej. Właściwości lecznicze miodu zostały podane na podstawie dostępnej literatury. Źródła informacji:
mgr Elżbieta Hołderna-Kędzia, prof. dr hab. Bogdana Kędzia, Miód wrzosowy, Pszczelarstwo Luty 2/2015, s.6,
Bąkowska Milena, Janda Katarzyna: Właściwości prozdrowotne wybranych miodów, Pomeranian Journal of Life Sciences, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie, vol. 64, no. 3, 2018, pp. 147-151, DOI:10.21164 /pomjlifesci.459,
Morawski, L. Moroń-Morawska, M. Pogorzelec, Wielka encyklopedia pszczelarstwa, Wydawnictwo Dragon, Bielsko-Biała.